VII sesja Rady Powiatu Tucholskiego
Informacja o sposobie realizacji interpelacji złożonych podczas VII sesji
Rady Powiatu Tucholskiego w dniu 29 kwietnia 2011 roku
Rady Powiatu Tucholskiego w dniu 29 kwietnia 2011 roku
Radny Andrzej Pruszak
- w Lipowej przy Dworcu PKP jest nierówny zjazd na parking i mieszkańcy proszą o zrobienie tego odcinka;
W tej sprawie przekazano informację, że w celu rozwiązania problemu
Zarząd Dróg Powiatowych skontaktuje się
z Panią sołtys i z osobami zarządzającymi stacją kolejową.
Radny Marek Boliński
Radny Marek Boliński
- skończył się okres grzewczy i czas na podsumowanie. W związku z wnioskiem Radnej Oller, która złożyła wniosek o szukanie oszczędności na pierwszej lub drugiej sesji Rady Powiatu, wnosi o porównanie kosztów ogrzewania budynków Starostwa, gdyż wie, że są w różny sposób ogrzewane, podjęcie decyzji w sprawie wyboru jak najtańszego źródła ciepła, abyśmy mogli w przyszłym sezonie grzewczym zaoszczędzić trochę pieniędzy;
W tej sprawie przekazano tabelę przedstawiającą koszty
ogrzewania budynków Starostwa Powiatowego w Tucholi w rozbiciu na poszczególne
źródła ciepła.
Radny Piotr Mówiński
Radny Piotr Mówiński
- chciałby zapytać Zarząd, a właściwie tu inicjatorem była Pani Starosta, czy nie byłoby zasadne zapraszanie na spotkania z sołtysami również jednostek samorządu czy organów wykonawczych samorządu, które te jednostki pomocnicze powołują, tzn. czy nie warto prosić burmistrza, wójtów na te spotkania, gremium z sołtysami;
W
tej sprawie przekazano informację, że Zarząd Powiatu na najbliższym Konwencie
zapyta Wójtów i Burmistrza czy wyrażają chęć uczestniczenia w spotkaniach z
sołtysami. W przypadku pozytywnej odpowiedzi będą oni zapraszani na te
spotkania.
Radny Janusz Kiedrowski
Radny Janusz Kiedrowski
- chciałby przypomnieć o drodze Bysław - Cekcyn, dwa razy już na ten temat mówiliśmy na sesji, za dwa dni mamy maj, droga ta jest w takim stanie, że mimo zwalniania zgodnie ze znakiem ograniczenia, i tak powoduje to duże wstrząsy i mieszkańcy obok narzekają, że trwa to już 3 miesiące po okresie zimowym i nic się nie dzieje, a droga się całkowicie zapadła i nic się w tym temacie nie robi;
W tej sprawie przekazano informację, że przełomy we wskazanym miejscu drogi 1030C pojawiły się na
początku marca. Pierwszym działaniem były doraźne naprawy oraz oznakowanie. W
dniach 31 marca i 1 kwietnia wymieniona została własnymi siłami ZDP
podbudowa. Zarząd Dróg Powiatowych na bieżąco monitoruje stan tego miejsca i
uzupełnia tłuczeń. Uciążliwość byłaby mniejsza, gdyby kierowcy przejeżdżali tam
ze wskazaną prędkością do 40
km/h. Niestety praktycznie nikt tego nie przestrzega. Do
wykonania pozostało ułożenie nawierzchni, które opóźnia się, ponieważ potrzebny
jest do tego specjalistyczny sprzęt. Cały problem szybkiego zrealizowania tego
zadania leży w jego skali. Gdyby to była konieczność ułożenia kilku
tysięcy m2 nowej nawierzchni, byłoby to już wykonane. Na położenie
kilkuset m2 trudno szybko pozyskać wykonawcę. Na terenie naszego
powiatu nie ma firm dysponujących maszynami do układania masy. Takie firmy są w
powiatach sąsiednich i realizują tego typu prace dla tamtejszych Zarządów Dróg,
bo tam problem przełomów wystąpił w dużo większej skali. Na dzisiaj mamy
zapewnienia zrealizowania tego zadania najszybciej po 20 maja.
Radny Jerzy Kowalik
Radny Jerzy Kowalik
- zwrócił się do Radnego jeden mieszkaniec w sprawie zwrotu opłaty za kartę pojazdu i zastanawia się czy nie zwrócić się z tą sprawą do jednej z firm, które zajmują się tymi sprawami i ogłaszają się w internecie, jest ich kilkadziesiąt. Ma pytanie czy Zarząd przewiduje jakiś kompleksowy system zwrotu pobranej opłaty za kartę pojazdu, bo słyszał wypowiedź Pani Starosty na ten temat w Radiu Weekend, i nie wie czy jest to ostateczna odpowiedź. Chciałby dowiedzieć się ile takich pojazdów było zarejestrowanych w tym okresie, kiedy ta zawyżona opłata była pobierana, czyli w okresie od 1 maja 2004 do 15 kwietnia 2006 i jakie konsekwencje finansowe mogły by nas czekać w razie tych przegranych spraw w sądzie? Czy któryś z mieszkańców wniósł pozew do sądu i jakie były tego efekty?
W tej sprawie przekazano informację, że przedmiotowa
sprawa znana jest Zarządowi Powiatu zarówno obecnej jak i poprzedniej kadencji.
Sprawa dotyczy pobierania przez Starostów opłat za wydanie karty pojazdu w
stosunku do pojazdów sprowadzanych z zagranicy w latach 2003 -2006 w kwocie 500 zł.
Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2002 roku brzmieniem art. 77 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym: „Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opat za kartę pojazdu.”
Minister Infrastruktury rozporządzeniem z dnia 28 lipca 2003 roku w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu ustalił następującą wysokość opłat:
• za wydanie karty pojazdu przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium RP w wysokości 500 zł
• za wydanie wtórnika karty pojazdu w wysokości 75 zł
Zróżnicowanie i wysokość opłat spowodowały, że Rzecznik Praw Obywatelskich skierował do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o zbadanie konstytucyjności w/w aktu. W wyniku wniesionego wniosku TK wydał w dniu 17 stycznia 2006 roku wyrok w sprawie o sygn. U 6/04, w którym Trybunał uznał §1 ust. 1 rozporządzenia za niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP .
W orzeczeniu tym TK odroczył utratę mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu do dnia 1 maja 2006 roku . Odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu umotywowano umożliwieniem wprowadzenia do tego czasu, bez pozbawiania powiatów odpłatności za ich czynności, nowej regulacji. Wspomniane odroczenie mocy obowiązującej orzeczenia TK stanowiło podstawę rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2007 roku, w sprawie sygn. akt III CZP 125/07, w którym sad stwierdził, iż Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez wydanie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 roku w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w czasie, gdy przepisy tego rozporządzenia, pomimo stwierdzenia ich sprzeczności z Konstytucją i ustawą zwykłą przez Trybunał Konstytucyjny, dalej obowiązywały.
Powołane rozporządzenie Ministra Infrastruktury zostało jednocześnie przedstawione do oceny prawnej przed Europejski Trybunał Sprawiedliwości w trybie pytania prejudycjalnego zadanego przez Sąd Rejonowy w Jaworznie w związku ze sprawą Piotra Kawali przeciwko Gminie Miasta Jaworzna o zwrot nadpłaty za otrzymaną kartę pojazdu.
Trybunał Sprawiedliwości postanowieniem z dnia 10 grudnia 2007 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt C-134/07 stwierdził, iż „art. 90 akapit pierwszy WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on opłacie, takiej jak ta przewidziana w §1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2003 r., która to opłata w praktyce jest nakładana w związku z pierwszą rejestracją używanego pojazdu samochodowego przywiezionego z innego państwa członkowskiego, lecz nie jest nakładana w związku z nabyciem w Polsce używanego pojazdu samochodowego, jeśli jest on tam już zarejestrowany.”
Stan niezgodności z prawem wspólnotowym trwał, zdaniem ETS, od chwili wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. od dnia 1 maja 2004 roku. W konsekwencji zatem przez okres prawie 24 miesięcy pobierana była przy okazji wydawania kart pojazdu opłata niezgodna z prawem wspólnotowym.
Jakkolwiek ETS nie wskazał wprost na możliwość zwrotu „nadpłaconych” opłat, to jednak na podstawie innych orzeczeń Trybunału można domniemywać, iż orzeczenie to otworzyło drogę do dochodzenia zwrotu zakwestionowanych opłat poprzez ich dochodzenie na podstawie prawa krajowego. W całym kraju sądy wskazują zazwyczaj jako podstawę art. 410 Kodeksu Cywilnego, a zatem świadczenie nienależne. W wielu powiatach na terenie całego kraju pojawiły się wnioski o zwrot opłat za karty pojazdu wydane w okresie od dnia wydania orzeczenia do dnia uchylenia wymienionego rozporządzenia. Sądy co do zasady rozpoczęły zasądzanie zwrotu opłat od powiatów.
Droga dochodzenia ma najczęściej postać skarg do Wojewódzkich Sadów Administracyjnych lub pozwów do sądów powszechnych. W obu drogach w chwili obecnej otwarte są możliwości dochodzenia ww. opłat po orzeczeniach dopuszczających drogę postępowania sądowego (SN III CZP 35/07) oraz drogę postępowania sądowo administracyjnego (NSA I OPS 3/07).
Powiaty próbowały przerzucić ciężar odpowiedzialności na Skarb Państwa. Jednakże sądy powszechne oddalały tego typu wnioski. Podstawa obrony Skarbu Państwa w tego typu sprawach jest najczęściej wskazanie, że podmiotem, który wzbogacił się na mocy „nadpłaconej opłaty” jest konkretny powiat.
Sprawa ta ma wymiar ogólnopolski i dotyczy wszystkich powiatów. Szacujemy, że w wypadku Powiatu Tucholskiego możemy mówić o kwocie co najmniej 2,5 mln zł.
W chwili obecnej toczy się kilka spraw sadowych wobec Powiatu Tucholskiego zarówno w trybie sądowo administracyjnym jak i przed sądem powszechnym. Kilka spraw na kwotę kilkanaście tysięcy złotych zostało już zakończonych. Mamy ponadto złożonych ponad dwieście wniosków o zwrot środków.
Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2002 roku brzmieniem art. 77 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym: „Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opat za kartę pojazdu.”
Minister Infrastruktury rozporządzeniem z dnia 28 lipca 2003 roku w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu ustalił następującą wysokość opłat:
• za wydanie karty pojazdu przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium RP w wysokości 500 zł
• za wydanie wtórnika karty pojazdu w wysokości 75 zł
Zróżnicowanie i wysokość opłat spowodowały, że Rzecznik Praw Obywatelskich skierował do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o zbadanie konstytucyjności w/w aktu. W wyniku wniesionego wniosku TK wydał w dniu 17 stycznia 2006 roku wyrok w sprawie o sygn. U 6/04, w którym Trybunał uznał §1 ust. 1 rozporządzenia za niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP .
W orzeczeniu tym TK odroczył utratę mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu do dnia 1 maja 2006 roku . Odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu umotywowano umożliwieniem wprowadzenia do tego czasu, bez pozbawiania powiatów odpłatności za ich czynności, nowej regulacji. Wspomniane odroczenie mocy obowiązującej orzeczenia TK stanowiło podstawę rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2007 roku, w sprawie sygn. akt III CZP 125/07, w którym sad stwierdził, iż Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez wydanie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 roku w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w czasie, gdy przepisy tego rozporządzenia, pomimo stwierdzenia ich sprzeczności z Konstytucją i ustawą zwykłą przez Trybunał Konstytucyjny, dalej obowiązywały.
Powołane rozporządzenie Ministra Infrastruktury zostało jednocześnie przedstawione do oceny prawnej przed Europejski Trybunał Sprawiedliwości w trybie pytania prejudycjalnego zadanego przez Sąd Rejonowy w Jaworznie w związku ze sprawą Piotra Kawali przeciwko Gminie Miasta Jaworzna o zwrot nadpłaty za otrzymaną kartę pojazdu.
Trybunał Sprawiedliwości postanowieniem z dnia 10 grudnia 2007 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt C-134/07 stwierdził, iż „art. 90 akapit pierwszy WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on opłacie, takiej jak ta przewidziana w §1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2003 r., która to opłata w praktyce jest nakładana w związku z pierwszą rejestracją używanego pojazdu samochodowego przywiezionego z innego państwa członkowskiego, lecz nie jest nakładana w związku z nabyciem w Polsce używanego pojazdu samochodowego, jeśli jest on tam już zarejestrowany.”
Stan niezgodności z prawem wspólnotowym trwał, zdaniem ETS, od chwili wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. od dnia 1 maja 2004 roku. W konsekwencji zatem przez okres prawie 24 miesięcy pobierana była przy okazji wydawania kart pojazdu opłata niezgodna z prawem wspólnotowym.
Jakkolwiek ETS nie wskazał wprost na możliwość zwrotu „nadpłaconych” opłat, to jednak na podstawie innych orzeczeń Trybunału można domniemywać, iż orzeczenie to otworzyło drogę do dochodzenia zwrotu zakwestionowanych opłat poprzez ich dochodzenie na podstawie prawa krajowego. W całym kraju sądy wskazują zazwyczaj jako podstawę art. 410 Kodeksu Cywilnego, a zatem świadczenie nienależne. W wielu powiatach na terenie całego kraju pojawiły się wnioski o zwrot opłat za karty pojazdu wydane w okresie od dnia wydania orzeczenia do dnia uchylenia wymienionego rozporządzenia. Sądy co do zasady rozpoczęły zasądzanie zwrotu opłat od powiatów.
Droga dochodzenia ma najczęściej postać skarg do Wojewódzkich Sadów Administracyjnych lub pozwów do sądów powszechnych. W obu drogach w chwili obecnej otwarte są możliwości dochodzenia ww. opłat po orzeczeniach dopuszczających drogę postępowania sądowego (SN III CZP 35/07) oraz drogę postępowania sądowo administracyjnego (NSA I OPS 3/07).
Powiaty próbowały przerzucić ciężar odpowiedzialności na Skarb Państwa. Jednakże sądy powszechne oddalały tego typu wnioski. Podstawa obrony Skarbu Państwa w tego typu sprawach jest najczęściej wskazanie, że podmiotem, który wzbogacił się na mocy „nadpłaconej opłaty” jest konkretny powiat.
Sprawa ta ma wymiar ogólnopolski i dotyczy wszystkich powiatów. Szacujemy, że w wypadku Powiatu Tucholskiego możemy mówić o kwocie co najmniej 2,5 mln zł.
W chwili obecnej toczy się kilka spraw sadowych wobec Powiatu Tucholskiego zarówno w trybie sądowo administracyjnym jak i przed sądem powszechnym. Kilka spraw na kwotę kilkanaście tysięcy złotych zostało już zakończonych. Mamy ponadto złożonych ponad dwieście wniosków o zwrot środków.
Po zakończeniu toczących się postępowań Zarząd Powiatu
rozważy możliwość skierowania do Rady Powiatu wniosku o pozyskanie dodatkowych
środków niezbędnych do zaspokojenia ewentualnych roszczeń.
Zarząd Powiatu Tucholskiego
metryczka
Wytworzył: Zarząd Powiatu Tucholskiego (2 czerwca 2011)
Opublikował: Elżbieta Damasiewicz (24 sierpnia 2011, 14:15:51)
Ostatnia zmiana: brak zmian
Liczba odsłon: 3295