Powiat Tucholski

.

Protokół nr 2/2003
z posiedzenia Komisji Zdrowia, Pomocy Społecznej i Polityki Prorodzinnej
odbytego w dniu 27 stycznia 2003 r.

Obecni na posiedzeniu wg listy obecności oraz goście wg załączonej listy.

Tematem posiedzenia jest omówienie realizacji ustawy z 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i Programu Wyrównywania Szans Osobom Niepełnosprawnym na lata 2002 - 2006 przyjętego przez Radę Powiatu Tucholskiego uchwałą Nr XXXI/175/2001 z dnia 23.03.2001 r.

Przewodniczący - otworzył posiedzenie Komisji i powitał zaproszonych gości. Dla wprowadzenia w temat poprosił o wypowiedź panią Ewę Gierchowską - kierownik PCPR i panią Henrykę Dziurzyńską - kierownik PUP.
p. E. Gierchowska - omówiła zadania wykonywane przez PCPR w stosunku do osób niepełnosprawnych.
p. H. Dziurzyńska - omówiła zadania PUP w zakresie pomocy osobom niepełnosprawnym.
p. A. Dziurzyński - poinformował, że historia warsztatów terapii zajęciowej jest dość długa. Zainspirował je ks. A. Taliński. Po odwiedzeniu kilku takich warsztatów zaczęto szukać organu założycielskiego. Nie udało się go pozyskać. Na przestrzeni tego roku zostało powołane Tucholskie Towarzystwo Edukacyjne. W statucie tego Towarzystwa uwzględniono zapis, że taką działalność może ono prowadzić. Po zmianie przepisów PFRON nie finansuje już w 100 % działalności warsztatów. Są już zapowiedzi, że mają się w to włączać samorządy i dotacja będzie zmniejszana. Na warsztaty znaleziono dwie lokalizacje. Pierwsza, w LOK, znalazła uznanie i jest akceptacja. Żeby można było zacząć coś robić, potrzebna jest zmiana w planie zagospodarowania przestrzennego.
p. J. Bogusławski - stwierdził, że PFRON był kiedyś jednym z najlepiej wspomagających funduszy. Czy teraz ten fundusz nie ma pieniędzy ? Zapytał dlaczego powstają zakłady pracy chronionej, które mają korzyści z funkcjonowania, nie mają tych korzyści jednak niepełnosprawni. Pieniądze się rozdaje u góry, a tam gdzie są potrzebne, tam ich nie ma.
p. H. Helmin - uważa, że konieczne jest rozeznanie w gminach jakie rodzaje chorób  występują. Jest zdania, że rehabilitacja nie wychodzi na wieś, dlatego powinien być kontakt z powiatem. Niepełnosprawni ludzie ze wsi nie mają dostępu do różnego rodzaju instytucji.
p. A. Poeplau - poinformowała, że na terenie Bydgoszczy zrobiono monitoring obiektów przyjaznych osobom niepełnosprawnym. Tam gdzie ci ludzie mogą się dostać, tam ich się nie spotyka. To jest normalne, i nie odbiegamy w tym od średniej europejskiej. Dlatego mobilizację do pracy i aktywnego życia należy rozpatrywać na poziomie średnim. Uważa, że zakłady pracy chronionej powinny powstawać nadal, ponieważ  jeżeli będą między sobą rywalizowały, to jakość pracy będzie wzrastała, a tym samym pracownikom będzie lepiej. Na terenie powiatów działają powiatowe zespoły ds. orzekania o stopniu niepełnosprawności. Jest to jedyny system umożliwiający orientację w niepełnosprawności. Zmienią się przepisy i powiaty będą dopłacały do tego orzecznictwa. Zarządzono kontrolę finansową i ktoś za przeszacowywanie środków na te zespoły odpowie. Zachęca, by utrzymywać te zespoły. Bardzo duży kłopot jest z dziećmi niepełnosprawnymi. Przy dobrej rehabilitacji jest możliwość zmiany kwalifikacji niepełnosprawności dziecka. Niestety rodzice bardzo często w ogóle nie starają się rehabilitować, ponieważ najczęściej chodzi im o środki z zasiłków.
p. M. Poturalska - zapytała czy są jakieś standardy określania stopnia niepełnosprawności.
p. A. Poeplau - choroba się nie cofnie, ale stopień niepełnosprawności może się zmienić.
p. H. Matuszelańska - uczestniczy w składach orzekających i zauważyła, że przychodzące tam osoby chciałyby uzyskać określoną pomoc na długi okres czasu. Chodzi tu głównie o pieniądze. Zapytała czy działa program szkolący młodzież by pomagać innym.
p. M. Poturalska - od 3 lat istnieje klub wolontariatu przez nią prowadzony. Należy do niego 60 osób. Klub zdobył środki z różnych programów więc odbył się wyjazd do Centrum Wolontariatu w Gdańsku, gdzie młodzież się szkoliła. Za te środki zorganizowano również 12 wyjazdów na basen dla dzieci niepełnosprawnych, odbył się niedawno bal karnawałowy.
p. R. Gramowska - zwiększa się ilość dzieci, która chce z takiego rodzaju pomocy korzystać. Poradnia współpracuje również ze Stowarzyszeniem Rodziców Dzieci Specjalnej Troski. Co roku odbywa się bal karnawałowy dla tych dzieci.
p. H. Matuszelańska - uważa, że należy sfinalizować sprawy związane z powstaniem Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych. Należy dążyć do zmiany przekonania wśród osób niepełnosprawnych i uświadomienie im, że warto się spotykać.
p. S. Sobczak - jest zdania, że należy zmienić pewne rzeczy w Programie wyrównywania szans osobom niepełnosprawnym. Niektóre zapisy są martwe, a należałoby się zastanowić jak rzeczywiście pomóc tym ludziom.
p. R. Basta - stwierdziła, że wszystkie państwa dostosowują warunki do osób niepełnosprawnych. Zgodziła się z wójtem Bogusławskim. Potwierdza się fakt, że pomoc i działania profilaktyczne zależą głównie od ludzi, którzy chcą pomóc. To co robi rząd powinno jednak pomagać w realizacji tych zadań. Na kolejnym posiedzeniu Sejmu będzie rozpatrywany projekt ustawy dotyczący paraolimpijczyków. Na terenie powiatu jednak najważniejsze jest znalezienie pomieszczeń dla warsztatów terapii zajęciowej.
p. H. Helmin - jest zdania, że warsztaty powinny znajdować się w Tucholi. Nie zgadza się z p. Poeplau, że ludzie nie chcą uczestniczyć w różnego rodzaju zajęciach, spotkaniach. Ludzie uważają raczej, że nie warto się nigdzie pokazywać, bo można stracić stopień niepełnosprawności.
p. M. Poturalska - dowiedziała się właśnie, że istnieje stowarzyszenie edukacyjne. W Stowarzyszenie w Sępólnie są osoby funkcyjne, więc jest większy przepływ informacji.
p. T. Okrzyński - temat warsztatów terapii zajęciowej przewija się co najmniej od 1997 r. Uważa, że dopóki nie będzie współdziałania gmin z powiatem to się nie uda. Sprawa rozbija się o pomieszczenia, a powiat takiego pomieszczenia nie ma.
p. A. Poeplau - poinformowała, że powstała mapa niepełnosprawności. Największa ilość niepełnosprawnych wnioskowana jest z przyczyn psychiatrycznych, w tym są ujęte dzieci z wrodzonymi wadami.
Przewodniczący zaproponował, że na podstawie dyskusji wystosuje pismo do Starosty. Uznał, iż z dyskusji nie wynika potrzeba weryfikacji programu. Wielokrotnie Komisja sugerowała, by Zarząd przedstawił program podporządkowanym organom, by te spróbowały określić w nim swoje miejsce. Tak się nie stało.
Wnioski Komisji w załączeniu do oryginału protokołu.
p. H. Helmin - zapytał, czy będzie jakieś działanie zmierzające do utworzenia Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych.
p. D. Piotrowska - zapewniła, że skontaktuje się z osobą zastępującą panią Kuczkowską i poprosi o stanowisko Stowarzyszenia. Następnie zorganizuje spotkanie z zainteresowanymi i zobaczy co da się zrobić.

Na tym protokół zakończono.

Protokołowała:                                            Przewodniczący Komisji

Elżbieta Błaszczyk                                            Henryk Krzywański